Stadsschouwburg

Inspiratie. Dat heb ik soms nodig. Prikkels die mijn horizon verbreden, of net dat beetje extra ‘kleur’ geven aan m’n leven. Heb jij dat niet? Dat dacht ik ook. Vaak ga ik dan naar de schouwburg. Die in Amsterdam bijvoorbeeld.

Meegevoerd door Alibaba

Het begint al als je deze prachtige mix van bouwstijlen op het Leidseplein voor je ziet opdoemen. Dit monument dat in de 19de eeuw is herbouwd met de hulp van de Amsterdammers. Door te crowdfunden zouden we nu zeggen.

Het is een smakelijke, architectonische cocktail van Hollandse renaissance en klassieke oudheid. En als je naar binnen gaat weet je het. Hier betreedt je het Nederlandse huis van het theater. En Je voelt het meteen hè. Hier gaat iets gebeuren.…

Soms een klassiek ballet, dan weer een muziek- of een toneelvoorstelling. Het is een genot geboeid te raken door de dans in ‘Empty Moves’. Je te laten meevoeren door ervaringen die in ons eigen leven niet zo gauw voorhanden zijn zoals in ‘Antigone’ of ‘Alibaba en de 40 rovers’.

En dat bedoel ik nou met ‘horizon verbreden’.

Stadsschouwburg Amsterdam

Toneelgroep A’dam
Hier in de stadsschouwburg. Hier zie je het, nee aanschouw je het (dat past toch beter bij zo iets geestverheffends als theater). Doorleef je het als het ware. Pff…da’s eruit!

Stadsschouwburg Amsterdam. Het is ook het ‘huis’ van Toneelgroep Amsterdam. De toneelgroep met een heus ensemble (‘gezelschap’ mag je ook zeggen) van bekende- en onbekende topacteurs en -actrices. Gelouterde spelers die je weten te boeien. Te verbazen….vermaken of troosten. Zoals in Shakespeares Koningin Lear, een grotesk familiedrama.

Koningin Lear is een voorstelling in de schouwburgserie: Ken uw Klassiekers. Een serie van tijdloze, monumentale theaterstukken. In moderne bewerking soms.

Zoals de boeken van onze allergrootste schrijvers eeuwigheidswaarde hebben, zo is het ook met deze stukken. Ze snijden thema’s aan die ook vandaag nog actueel zijn. Thema’s over geluk, relaties, leven en dood. Stukken die mij weer eens naar mijn eigen omgeving laten kijken. Naar de mensen om mij heen. Met een andere blik. En waardoor ik weer zie hoe boeiend die omgeving soms kan zijn.

En, hoewel niet mijn ding – musicals – kan ik me toch al verheugen op Lazarus (een alcoholist?). Een musical die Ivo van Hove van Toneelgroep Amsterdam, samen met pop icoon David Bowie gaat maken. Een stuk dat dit jaar in New York in wereldpremière gaat en, wie weet, misschien wel een keer op Broadway, of West-End te bewonderen is! Maar nu dwaal ik teveel af. Sorry.

Stadsschouwburg

Cultuur is gezond
De stadsschouwburg herbergt ook vele festivals waaronder het prestigieuze Holland Festival. Waar nationale- en internationale podiumartiesten hun, vaak grensverleggende, kunsten vertonen. Een heerlijk onelitair festival is het, met een gretig publiek. Je ziet voorstellingen die op andere plekken in het land niet of nauwelijks worden uitgevoerd. Voor een groot- en klein publiek.

Meestal ga ik direct naar huis na een voorstelling. Wil ik geen andere mensen ontmoeten of om me heen hebben. Zit ik nog helemaal ‘in’ het stuk en mag dat van mij eindeloos duren. Maar soms is het ook lekker om even na te praten over de voorstelling. In een inspirerende omgeving. In Stanislavski bijvoorbeeld. Het Café-restaurant in de schouwburg. Hoewel, zo’n prater ben ik niet. Ik observeer liever. Kijken naar mensen die met elkaar drinken, eten en over de voorstelling praten. Of een acteur die na de voorstelling, al nippend aan een wijntje, weer tot zichzelf wil komen.

Ze zeggen dat cultuur je leven weer een impuls kan geven. Ja, het zelfs invloed heeft op je gezondheid en welzijn. Ik wil het állemaal geloven. Ik voel me nu alweer beter. Geïnspireerd. Ik kan het iedereen aanraden, zo’n schouwburgbezoek.